Niet zomaar een titel...
Ook niet zomaar een verhaal...
En ook niet zomaar oudheid.
Meden
Agan
ΜΗΔΕΝ ΑΓΑΝ...
...houd je van een mooi verhaal...
...en ben je gek op oudheid en esthetiek?
Al meer dan tweeduizend jaar terug droeg in het oude Griekenland de tempel van Apollo in Delphi de inscriptie Meden Agan. 'Niets in overmaat' was de boodschap van de Goden, want zij leerden de mensen hun plek te kennen. Niets teveel en alles met mate, omdat matiging de deugd was bij uitstek. Het moest datgene beteugelen wat de samenleving bedreigde. Hoogmoed. In dat opzicht is er na al die tijd nog niet veel veranderd. Nog steeds komt de hoogmoed voor de val en die hoogmoed wordt niet zelden ingeleid door zaken als wellust of gulzigheid. De personen waarmee je in dit verhaal kennis maakt, zijn door dergelijke zonden in de afgrond geraakt en het is aan hen hoe ze met dat oordeel verder leven. Maar kunnen ze dat wel? Bestaat er een leven na ontaarding, of houdt hun geschiedenis hen in de krochten van dat verdorven verleden gevangen?
Het verhaal gaat dat Pythia werd beneveld wanneer ze als orakel optrad en haar spreuken een weg naar de buitenwereld liet vinden, een glimp van de toekomst naar het heden haalde.’ Hij schrok van de gelijkenis die plotseling door een nis in zijn gedachten tussen idee en werkelijkheid wist te kruipen en deed er alles aan om zijn gezicht in de plooi te houden. Vanuit zijn ooghoek probeerde hij te zien of Laura zijn benauwdheid had bespeurd, maar dat leek niet het geval te zijn. Ze keek voor zich uit met de glazige leegte in haar ogen die hij daar steeds vaker in terugvond. In de verte, langs de scheerlijn van de bergzoom, vloog een grote roofvogel van de ene naar de andere zone, van het blauwe vlak van de lege hemel naar het rode groengrijze van de beboste berghellingen.
Wandel met Maria en Sander mee door de bergen rond Annecy, de pleinen van Avignon, de heiligdommen op de Peloponesos en de musea in Florence. Kijk mee vanaf de Point de la Rochette of de Pont Saint-Bénézet. Geniet van Delphi en het antieke theater van Asklepios of laat je beroeren door de Bacchus van Michelangelo. Maar schrik niet, want alle schoonheid draagt een duistere kant.
Want tussen al die mooie dingen liggen de brokstukken van het verleden en dat verleden herbergt duistere geheimen en een duizelingwekkend verdriet. Voor iedereen. Maria verwerkt de tragische dood van haar zus terwijl Sander tevergeefs in het reine probeert te komen met zichzelf.
Maar kan Maria dat vreselijke verlies wel te boven komen daar zij iets weet wat niemand weet?
En kan Sander nog vrede vinden na alle chaos die hij ooit heeft veroorzaakt? Overwint het licht de duisternis en de liefde de pijn? Of moet alles eerst worden verwoest voordat er wat nieuws gebouwd kan worden?
‘In de tempel bevond zich het orakel dat vanuit heel Griekenland werd geraadpleegd. Delphi was de spil van die Griekse wereld en daarin vormde de tempel van Apollo de Omphalos van dat bestaan. Letterlijk. In gangen die door de fundering van de tempel waren getrokken lag een steen, de navelsteen en boven die navelsteen deed het orakel Pythia haar beroemde uitspraken.’ Sander ging naast haar zitten. Tussen de pilaren door trok aan de overkant van het dal de rooilijn van de bergen een streep door het uitzicht. De helling was dichtbegroeid, maar bovenop de berg was er niets. Rotsen duwden het blauw van de hemel bij hen vandaan.
'Dat is het kantelpunt tussen drinken vol van plezier, of drinken voor het verdringen van de pijn. Deze Bacchus kijkt naar zijn kelk en weet dat het wel goed komt. En hij weet dat wanneer het mis gaat, dat het dan ook nog wel goed komt. Er is geen angst, geen afwezigheid van deze wereld. Het enige wat ontbreekt, is precies datgene waar hij voor staat. De roes.'